To książka, która z lekkością wprowadza w głąb – nie tylko wiedzy o biologii, chemii i genetyce, ale przede wszystkim w pytanie: dlaczego jesteśmy, jacy jesteśmy? Myśliwiec łączy naukę z codziennością, pokazując, że za naszymi wyborami, lękami, relacjami stoi coś więcej niż wychowanie czy środowisko – stoi precyzyjna, choć nieprzewidywalna, biochemiczna symfonia. Ta książka to spotkanie z człowiekiem jako konstruktem, który można zrozumieć lepiej – nie po to, by nim manipulować, ale by obchodzić się z nim z większą łagodnością.
Dzięki tej lekturze nabrałam dystansu do siebie i do świata. Zamiast oceniać – zaczęłam obserwować. Zamiast naprawiać siebie i innych – zaczęłam uznawać złożoność ludzkiej natury. To przyniosło ulgę i głębszą akceptację. Patrzę dziś na ludzi – współpracowników, klientów, bliskich – z większą ciekawością, a na siebie z większą zgodą. I może właśnie dlatego coraz mniej muszę, a coraz więcej mogę.